6 نظر در “باز باران، بی ترانه…”

1. کاش باشد روزی که تو دوست جانم هم باران را دوست داشته باشی… کاش روزی باشد که زمین های خیس و باران خورده مهربان تر باشند با دوست جان من …

2. زهرا خانم بسیاری از مردم جامعه متوجه مشکلات معلولین نیستن اما خودمن به شخصه خیلی برام مهمه و همیشه به مشکلات این عزیزان فکر میکنم. دوست ندارم ترحم کنم اما دوست دارم کمک کنم.ایکاش میتونستم کمک کنم که مشکلات معلولین عزیزمون کمتر بشه. خیلی نوشته قشنگی نوشتید.موفق باشید

3. دلم گرفت از آسمون
   هم از زمین هم از زمون
   ..
   فکر میکردم عده ای بخاطر سیل و سیلاب از بارون خوششون نیاد اما این مورد ر نمیدونستم
   🙁

4. تنها نیستی زهرا ی عزیز . امیدوارم روزی برسه که معلولان عزیز این مشکلات ابتدایی را نداشته باشن

5. خیلی خوشحالم که به این وب آشنا شدم.
   ____________
   پاسخ: ممنون. موفق باشید

6. عجب تلنگری بود .. عجیب شکست دلم رو .. 🙁
   باور کن تا به حال به این فکر نکرده بودم که یک نابینا یا معلول در باران دچار چه مصیبتی میشه .. شاید به این علت که هنوز هم حسن در رفت و امد وابسته به خودم بوده .. 🙁 بهش فکر نکرده بودم .. خیلی سخته ..

   اولین بار که باهام مصاحبه داشتی یه تلنگر شدید خوردم سر لقمه گاز زدن حسن .. با شما صحبت میکردم که یادم افتاد حسن ۳-۴ سالشه و من دستش رو نگذاشتم در دهانم تا لقمه گاز زدن رو عملی یاد بگیره من یادش ندادم و توقع داشتم لقمه رو به جای اینکه با دندان های عقب بکنه ، با دندون های جلوییش گاز بزنه .. تلنگری زیاد میخورم ولی بعضی هاشون مثل این بدجوری روحم رو میشکنه ..
   🙁

دیدگاه‌ها غیرفعال هستند.