دهم آوریل در برخی کشورها، روز خواهر و برادر است، یا فرصتی در شلوغی زندگی روزمره تا یادمان بیاید که داشتن خواهر و برادری فهیم و خوب، چه نعمت بزرگی در زندگی است.
 به این بهانه دوست دارم از دختران و پسرانی بنویسم که کمتر از آنها یاد شده و گاه حتی فراموش شده‌اند: از خواهران و برادرانِ افراد دارای معلولیت. بچه‌هایی که خواهر یا برادرشان معلولیت دارد، گاهی در خانواده‌ها فراموش می‌شوند. گاهی شرایطی که عضو معلول خانواده دارد، اقتضا می‌کند که والدین بخش بزرگی از وقت و انرژی و حتی سرمایه خانواده را برای فرزند دارای معلولیت هزینه کنند. در اغلب اوقات، کودکانی که معلولیت ندارند، در سایۀ خواهر و برادر معلول خود قرار می‌گیرند. هرچند بیشتر این افراد از سنین کودکی یاد می‌گیرند که متوجه نیازهای خواهر یا برادر معلول خود باشند و شرایط را درک کنند، اما خب، آنها هم به هر حال انسانند و نیازهایی دارند که اغلب نادیده انگاشته یا حتی فراموش می‌شود. بیشتر کودکانی که با خواهر یا برادر دارای معلولیت بزرگ می‌شوند، به نوعی، کودکی نمی‌کنند؛ از بچگی فهیم و بردبارند و با عشق و رضایت، اولویت را به عزیزی می‌دهند که نیازهای خاص‌تری دارد.
 ای کاش همه خواهران و برادران افراد دارای معلولیت بدانند که فراموش نشده‌اند و عده‌ای قدردان رنج‌های آنها، صبوری‌شان، گذشتن از خواسته‌های به حق‌شان، و مسئولیت پذیری و همراهی‌شان، بوده و هستند.
 دیروز، روز جهانی خواهر و برادر بود. با کمی تاخیر، این روز بر همه شما که خواهر و برادر فردی دارای معلولیت هستید، مبارک!
#روز_جهانی_خواهر_و_برادر #معلولیت