این شب ها مشغول خواندن خاطرات فاطمه بزرگ نیا هستم؛ خانمی که به دلیل ابتلا به بیماری فلج اطفال، در روزگاری که هنوز هیچ واکسنی برای پیشگیری ازاین بیماری وجود نداشت (اوایل دهه ۲۰ شمسی)، به معلولیت جسمی شدیدی دچار شد که تا پایان عمر (۱۳۸۱) همراهش بود. خواندن خاطرات کسی که حدود شش دهه با معلولیت دست و پنجه نرم کرده و به خصوص همواره گرفتار قضاوت ها و رفتارهای نادرست جامعه ی خود در ارتباط با معلولیتش بوده است، احساس خوب وبدی به من می دهد: خوب از آن جهت که داستان تلاش هر انسانی برای زندگی مورد نظرش لذت بخش است؛ و بد به این دلیل که هرچند خود آن شرایط سخت را ندارم، می توانم رنج های بی پایانش را در لحظه لحظه ی زندگی دشوارش احساس کنم… خانم بزرگ نیا در خاطراتش به وضوح بیان می کند که از برخورد جامعه با معلولیتش چقدر عذاب کشیده است؛ رنجی که اگر از مشکل جسمانی اش بیشتر نباشد، کمتر از آن هم نیست:
“علاوه بر مشکلاتی که معلولیت در انجام مهارت های اولیه ی زندگی برایم ایجاد کرده است، مشکلات دیگری را نیز تجربه کرده ام که به کرات باعث جریحه دار شدن احساساتم شده است. برای مثال، بعضی از مردم و حتی کسانی که خود را مدافع حقوق افراد معلول می دانند، فکر می کنند چون من از نظر حرکت کردن به کمک دیگران احتیاج دارم، پس از نظرذهنی نیز کمبود دارم و نمی توانم چندان صاحب نظر باشم و به طور کلی نباید اجازه داشته باشم از حد معینی، پیش تر بروم و حق ندارم وارد میدانی شوم که متعلق به افرادی است که معلولیت ندارند. چنین اشخاصی به خود اجازه می دهند مرا سرجای خودم بنشانند و حقم را کف دستم بگذارند. این طرز تلقی سبب شده است که رفتارغیر معقولی نسبت به من داشته باشند.”
خاطرات خانم بزرگ نیا را سال ۱۳۸۵ در روزنامه اطلاعات به صورت پاورقی روزانه چاپ کردم و به یاد دارم که استقبال زیادی از آن شد؛ نه فقط افراد دارای معلولیت، که خیلی از افراد غیرمعلول هم تماس می گرفتند و می پرسیدند که آیا می توان مجموعه خاطرات ایشان را تهیه کرد. حالا می توانم این خبر خوب را بدهم که کتاب خاطرات خانم فاطمه بزرگ نیا، به زودی چاپ می شود.
روحش آرام در ملکوت خداوند…
خدارحمت کند.منتظریم خاطرات ایشان را بخونیم
استادگرامی سلام. ۲تاسئوال دارم: باما درس نمیگیرید ؟ شماهم توی کتاب هستید؟
به نام خدا
سلام
ممنون که این مطلب آوردین. به نظر من کاش میشد کنگره بزرگداشتی برای خانم بزرگ نیا در سطح بین المللی برگزار کرد.
راستش کسانی مثل خانم بزرگ نیا که او در ذهن من با ویلچری برقی در بهزیستی پارک شهر شکل گرفته و یا آقای نامنی و … حق بزرگی بر گردن ما و جامعه دارند. من سعی می کنم در شمعدانی تا جایی که میشود از این بزرگان مطلب بنویسم تا برای دوستانی که در حال حاضر یا آینده دچار معلولیت می شوند؛ ببینند که سرمشقهای خوبی برای مشق زندگی دارند.
یا خانم زهره قاسمی فرد را هم گرامی می داریم شاعر نابینایی که به قول خانم بهبهانی اگر می ماند فروغ دیگری در راه بود.
لینک مطلب خانم قاسمی فرد در شمعدانی : http://www.shamdani.com/find.php?item=1.63.14.fa
ممنون آقای دشتی، پیشنهاد خوبی است، باید روی آن فکر کنیم…
سلام ماکان عزیز
1. فعلا فکر نمی کنم
2. کتاب، خاطرات شخصی خانم بزرگ نیا است؛ من به شکلی که در خاطرات ایشان باشم، حضور ندارم.
موفق باشید
ma eradate ziadi be ishan dashtim khoda rahmat konad
خیلی عالیه! پیشاپیش به خاطر چاپ کتاب تبریک و تشکر!
این خیلی مهمه که خاطرات چنین فردی که در واقع عصاره ای از تمام حسهای خوب و بد، درد و رنجها، بالا و پایین ها ی زندگی شان هست، در معرض دسترسی همه قرار بگیره
موفق باشی!
براستی حضور پیشگامانی همچون خانم بزرگ نیا باعث دلگرمی ماست گمانم بر این است که همه ما باید از پایداری و استقامت ایشان الگو بگیریم جای خوشبختی است که قرار است با کمک شما بتوانیم بیشتر و نزدیکتر با زندگی پر بار ایشان آشنا شویم.
پیروز و سربلند باشید و امید دارم خانواده خانم بزرگ نیا هم در انجام امور فرهنگی مفید بحال جامعه معلولین همچون همیشه پیشتاز باشند.
بسیار مشتاقم کتاب زندگی ایشان را بخونم.
بزرگ نیا : خیلی اوقات برخورد کردم که اسم یا فامیل اشخاص تداعی کننده شخصیت و منش آنها نیز هست !
فکر نکنم زیاد شبیه باشند ولی این چهره منو یاد برنادت می اندازه !
مدتی بود تا قاب شما نیامده بودم …….. به جهان بزرگی گشوده میشود
سبز و روشن و شاد و سربلند باشید
م.ع عزیز؛ حتما انعکاس جهان بزرگ خودتان است… ممنون. شاد باشید
نگین عزیز اگر ممگن است درباره ی منابع قابل دسترس به زندگی‌نامه ی خانم بزرگ‌نیا راهنمایی ام کنید.