خیابان فاطمی، نزدیک کارگر، روبروی سازمان بیمه خدمات درمانی
این بخش خیابان فاطمی دارای مسیر ویژه افراد نابینا است (که در عکس به رنگ قرمز می بینید)؛ مسیری بی نهایت خوب که به جوی آب منتهی می شود.
بیش از این چه می شود گفت؟
* از آقای محمد مقدم عزیز ممنون که این عکس را گرفت و به روز + نامه داد.
ناله را هر چند می خواهم که پنهانش کنم
سینه می گوید که من تنگ آمدم فریاد کن
اینجا اگه من راه برم می افتم چه برسه به….
خدا به همه صبر بده
سلام خانم دکتر
این هم از افتخارات شهرداری است دیگر .
به امید دیدار .
چه تصادفی! جالب است که حدود 6 سال پیش، دقیقاً از همین نقطه از شهر، عکسی برای کلاس درس عکاسی خبری “استاد بهمن جلالی” تهیه کردم و در آن هنگام به جای این مسیر ویژه که امروز در آن برای روشندلان فرش قرمز ـ البته به مقصد جوی آب! ـ پهن شده، چاله ای بود به عرض یک متر، به طول 4 متر و به عمق حدوداً 13-12 سانتیمتر!
یعنی حدود 6-5 سال طول کشیده تا به اینجا رسیده ایم؛ امیدوارم برای اصلاح مسیرهای منتهی به بیراهه و جوب و چاه و چاله و … زمانی به همین اندازه طولانی نیاز نباشد!؟
و تصادف جالب تر اینکه داشتم کامنت شما را می خواندم، که این خبر تلخ هم جلویم ظاهر شد: بهمن جلالی درگذشت! ممنون آقا مهیار.
سلام
چقدر این تصویر نمادین است
من به یاد روش تبلیغاتی رسانه غیر ملی خودمان می افتم
مستقیم به جوی آب و حفره ای ناپاک ختم می شود
برقرار باشید
بادرود
چقدر همانند راه مستقیمی ست که پیش پای مردم است!
.
میل در باره تابوت شما نیز افزون بر جالب بودن د رنوع خود, مرا یاد مرگ نیز انداخت. تفاوتی که هدایت با دیگران داشت این بود که برخلاف همه, مرگ را باور کرده بود
تشبیه جالبی بود استاد؛ ممنون از کامنت شما.
ممنون آقای مهرداد. بیشتر معابر این شهر و همه جای این کشور همینطورند…
سلام
خوب هستید .مطلب خیلی جالبی کار کردید…واقعا جای تاثر داره .
دلمون براتون تنگ شده
چه جالب، دقت نکرده بودم!