3 نظر در “مهارت های ارتباطی برای کار با افراد سالمند”

1. خواندن این مقاله باعث میشه آدم اون روز لیموناد شیرین تری داشته باشه ،
   با این حال که خلاصه ای بیش نبود کلی چیز ازش میشه یاد گرفت مثلا
   روشهائی وجود داره تا انسان عضلات خاصی را قوی کنه تا بهتر(قوی تر) صحبت کنه !
   بدون بودن جای کسی مشکل میشه از دیدگاه او به قضایا نگاه کرد، این کتاب
   تجربیاتی را در اختیار میگذاره که اگر آدم بخواد همه را خودش متوجه بشه
   سالمندش از دنیا رفته ! ( شاید هم خودش )
   خود آدم را هم به یاد سالمندی میندازه که خوبه .
   بحث های مربوط به حافظه هم جالب بود، به نظر من یه مدل دیگه از حافظه هم
   وجود داره و آن حافظه چند ثانیه ای است، (پیش اولیه که به چند دقیقه نمیرسه مگر با تکرار)
   (در نظر بگیرید شماره ای را از روی کاغذ میخوانید و وارد میکند)
   تمرین قلم و کاغذ را روی پدرم امتحان کردم و نتیجه مثبت گرفتم .
   ممنون
   سه خط آخر باعث سرودن این شعر شد :

   هر کی از بهترین ها میتونه باشه
   گر شایسته ای چون تو پهلوش باشه
   رفتارت انگیزه ای که از جا پاشه
   یادش بیاره که دو تا پا باهاشه

2. اینو الآن کشف کردم. حتما همه‌ش رو کامل می‌خونم چون مطمئنم چیزهایی زیادی برای یاد گرفتن داره. اما توی نگاه سر سری به نظرم رسید برای بعضی واژه‌ها برابرسازی‌های جدیدی داشتید و شاید نامأنوس. مثلاً کم‌انگاری (همون خود کم‌بینی ئه؟) و خود بیانگری… اینا شاید چون تخصصی‌ااند کارم رو توی خوندن سخت کنه. اما هر سؤالی پیش بیاد می‌پرسم.

3. کم انگاری یعنی: کم انگاشتن فردی دیگر یا مشکل او = دستکم گرفتن
   خودکم بینی یعنی: فردی خودش را کم می بیند
   در متن مورد نظر، کم انگاری یعنی اینکه شما هنگام شنیدن حرف طرف، مشکل او را با گفتن این جمله، دستکم می بینید: “اینقدرها هم بد نیست که فکر می کنید!” و این باعث می شود برای او سخت شود که حرفش را ادامه دهد چون شما را در مقام قضاوت دیده است.
   خودبیانگری هم یعنی تمایل به ابراز کردن احساسات و حرف های خود برای دیگری
   درخدمت بقیه سوالاتت هم هستم. ممنون از توجه ات

دیدگاه‌ها غیرفعال هستند.