پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی پژوهش اخیرم را در مورد مشکلات دانشجویان دارای معلولیت در دانشگاه های ایران منتشر کرده است. قرار است این پژوهش در اختیار روسای دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی قرار بگیرد. در این تحقیق که با روش مصاحبه عمقی انجام داده‌ام، سعی کردم با استناد به مبانی نظری مطالعات معلولیت، درکی صحیح از بخشی از نیازهای فکری و ارتباطی دانشجویان دارای معلولیت را در اختیار مخاطبان (روسای دانشگاه‌ها، استادان و کارمندان مراکز آموزش عالی) قرار دهم و نیز مهم‌ترین چالش‌ها و موانع دانشجویان معلول را برشمارم.

همانطور که در گزارش هم اشاره کرده‌ام، انتظار می‌رود این پژوهش نتایج زیر را داشته باشد:

1. مناسب سازی شدنِ دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی برای گروه‌های مختلف دانشجویانِ معلول

2. دسترسی هرچه آسان‌تر دانشجویان معلول به امکانات تحصیلی و آموزشی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی

3. کمک به ایجاد نگرش جدید و متفاوت با برداشت‌های سنتی از معلولیت و فرد معلول، در میان مسئولان دانشگاه‌ها، استادان، دانشجویان، و کارکنانِ غیرمعلولِ دانشگاه‌ها

4. رشدِ تعامل دو سویه و انسانی میان دانشجویان دارای معلولیت و محیط‌های دانشگاهی

5. ارتقای کمّی و کیفی خدمات مختلف به دانشجویان دارای معلولیت در دانشگاه‌ها

6. تولید متنِ مرتبط با معلولیت به زبان فارسی، مبتنی بر بنیان‌های نظریِ «مطالعات معلولیت» و کمک به غنی‌تر شدن ادبیات معلولیت در ایران.

از همه کسانی که به دعوتم برای شرکت در این پژوهش پاسخ مثبت دادند و به سوالاتم جواب دادند، صمیمانه تشکر می‌کنم و امیدوارم این کار کوچک، گامی باشد در راه رفع مشکلات دانشجویان دارای معلولیت در دانشگاه‌ها.

برای مطالعه پژوهش به لینک زیر مراجعه کنید:

 http://iscs.ac.ir/SientificReports.aspx?NewsId=c861b5d9-6187-41a9-9a15-e91e4f858006&lng=fa