برای کودک چینی که مادرش او را در چاه توالت انداخت اما بچه به کمک همسایه ها، جان سالم به در بُرد
***
تویی یه پاکی تو چاه فاضلاب
که چشم باز کردی به روی گندابِ دنیا
داخل کشیدی گُهِ زندگی رو با شُشای تازه و نازکت
طاقت آوردی این فلاکت رو چقدر بعد از طلوعت؟
چقدر دو دو زدن چشات پی دیدن اولین لبخند؟
چقدر تشنۀ مکیدن بودن لبات از سینه ای که سنگ بود؟
چقدر منتظر بودن گوشات واسه شنیدن اسمت؟
ببخش که ندیدی چیزی جز دیو سیاهِ چاه
ببخش که مکیدی شیرۀ تلخِ دور انداخته شدن
ببخش که نشنیدی جز جریان گنداب
آیا می بخشه خودشو دنیا واسه چشات
که از امید و زندگی پُر بود
حتی توی فاضلاب
تویی یه پاکی تو گنداب
منم یه مونده تا ابد
تو چاهِ شرم و درد
از اینکه آدمم…
نگین حسینی / ۲۹ مه ۲۰۱۳
خبر کامل در اینجا